نقد حقوق ناظر بر جرم قاچاق کودکان در ایران به مثابه جرمی علیه امنیت

امنیت یا به تعبیر بهتر احساس امنیت از نیازهای مهم هر فرد در زندگی اجتماعی است. کودکان به لحاظ شرایط خاص جسمانی و روانی و عاطفی در معرض انواع سوء استفاده ها و بزه دیدگی ها قرار دارند؛ بنابراین نیاز به حمایت خاص و ویژه از کودکانی که در معرض یا مورد بزه دیدگی قرار می گیرند مساله مهمی است که نیاز به توجه خاص قانونگذار دارد، در رابطه با جرم قاچاق کودکان که جرمی سازمان یافته است و از آن به عنوان بردگی مدرن نیز یاد می شود، در عین حال مسیله ای جدی برای همه کشورها نیز به شمار می رود که امنیت کشورها را در معرض خطر قرار می دهد، بنابراین این موضوع مستلزم ملاحظات در سطح ملی و فرا ملی است. چرا که قاچاق انسان یک مسیله چند بعدی است و جرمی است که کودک را از حقوق بشر و آزادی محروم می سازد، اما آنچه که نباید آن را از نظر دور داشت این است که قوانین داخلی هر کشور باید به موازات قوانین بین المللی گام بردارد تا بتوانند در جهت جلوگیری از این پدیده شوم گامی به جلو بردارند. اگرچه قانون مبارزه با قاچاق انسان مصوب 83 در جهت مبارزه با قاچاق انسان گامی رو به جلو محسوب می شود اما در جهت معضل قاچاق کودک نمی تواند موثر واقع شود، از این رو نیاز به قانونی خاص جهت مبارزه با قاچاق کودک احساس می شود.

کلیدواژه ها:

بزه دیدگی ، امنیت ، کودک ، ایران ، قانون ، قاچاق کودک