علی اصغر درویشی فرد
خدیجه فیضی پور
میترا جسک

گسترش روزافزون شهرنشینی در سال های اخیر پیامدهای اجتماعی عدیده ای را به دنبال داشته است. مسایل و آسیب های اجتماعی از مهم ترین این پیامدها محسوب می شود. تاکید و محور اصلی مقاله حاضر بر رویه یکسان شدن آسیب ها در محلات شهری مورد مطالعه است. روش پژوهش بصورت کیفی بوده، جامعه آماری کلیه افراد ساکن در محلات مورد مطالعه و حجم نمونه 30 نفر می باشد، که در واقع از هر محله 10 نفر بعنوان افراد مطلع و کلیدی به صورت هدفمند انتخاب شدند. داده های بدست آمده با روش تماتیک تحلیل و تفسیر شد. نتایج پژوهش بیانگر این موضوع است که محلات شهری مسیله دار و مورد بررسی در پژوهش حاضر، دارای مسایل و آسیب های اجتماعی عدیده ای هستند که با توجه به همین تنوع و گستردگی بر آن شده ایم که در قالب تم هایی کلی آن ها را تنظیم کرده و بخش زیادی از موارد جزیی را در این تم ها بگنجانیم. این تم ها عبارتند از : 1. آشفتگی و ناپایداری اجتماعی 2. نا امنی و ترس از قربانی شدن 3. در هم تنیده شدن بافت تجاری و مسکونی 4. تعلق و نعهد محله ای پایین 5. فقر فرهنگی و اجتماعی. در نهایت می توان اینگونه استنباط کرد که ناکارآمدی سیاست ها و اقدامات اجتماعی در محلات شهری آسیب خیز و مورد مطالعه پژوهش پیدایش و گسترش آسیب در دیگر محلات را در پی داشته است.

شهرنشینی، آسیب های اجتماعی، محلات شهری