ارزیابی سازمانها با استفاده از مدل تلفیقی تحلیل پوششی داده ها وروش امتیازی کارت متوازن

بهره وری شامل دو فاکتور کارایی و اثر بخشی می باشد که صاحبنظران کارایی را میزان دستیابی برنامه ها، به تحقق هدف و اثربخشی را میزان همسویی برنامه ها با چشم انداز سازمان تعریف کرده اند؛ که برای محاسبه هر یک از این دو فاکتور تکنیک های زیادی معرفی شده اند . یکی از تکنیک هایی که برای اندازه گیری کارایی سازمانها استفاده می شود، تحلیل پوششی داده ها است . که این ابزار غیر پارامتریک با کمک کلیه مشاهدات و با توجه به ورودی و خروجی های هر سازمان ، کارایی آن را نسبت به دیگر سازمانها محاسبه می کند. و سعی در ماکزیمم سازی این کارایی را دارد؛ و برای محاسبه اثربخشی سازمانها از تکنیک کارت امتیازی متوازن (BSC (Balance Scorecard استفاده می شود . دراین مقاله با معرفی یک واحد مجازی بعنوان واحد ایده ال اثربخشیسایر واحدها در قیاس با این واحد سنجیده خواهد شد. بنابراین برخلاف روش Charnes. Cooper. Rhodes) CCR) که اثربخشی نسبی هریک از واحد ها را در قبال یکدیگر می سنجید، این روش اثربخشی واقعی (مطلق) هریک از این واحدها را در قیاس با بهترین گزینه موجود( واحد ایده آلی ) اندازه گیری می نماید بدین صورت که ورودی ها و خروجی های مدل Data enVelopment analysis) DEA) را به کمک منظر های BSC تعریف کرده و سپس مدل DEA را اجرا می کند تا سازمان هم در راستای چشم انداز حرکت کرده و هم به حداکثر کارایی سازمان دست پیدا کند.

کلیدواژه ها:

بهره وری ، ماکزیمم سازی کارایی ، Data enVelopment analysis) DEA) ، منظر های BSC ، کارت امتیازی متوازن ، حداکثر کارایی