حسن ذوالفقاری - دانشگاه بوعلی سینا - دانشکده مهندسی، گروه صنایع
امیر سامان خیرخواه - عضو هییت علمی دانشگاه بوعلی سینا - دانشکده مهندسی، گروه صنایع
پرویز فتاحی - عضو هییت علمی دانشگاه بوعلی سینا - دانشکده مهندسی، گروه صنایع -

با توجه به محدودیت منابع مالی، گسترش راه آهن همواره با تنگناهایی مواجه است که افزایش خدمات آن بیشتر از طریق بهبود و افزایش کارایی امکان پذیر می باشد. در این مقاله بصورت گسسته پیشامد و با استفاده از نرم افزار ATCTla، ابتدا سیستم تخصیص واگن های باری شبکه ریلی جانا، برای یافتن مقادیر بهینه عوامل مختلف (ورودی و خروجی های مورد نیاز تحلیل پوششی داده ها)، شبیه سازی می نماییم. سپس کارایی نواحی سیزده گانه راه آهن ج.اما که هر ناحیه بعنوان یک واحد تصمیم گیرنده در نظر گرفته شده، قبلی و پس از بهینه سازی عوامل توسط شبیه سازی، با استفاده از روش تحلیل پوششی داده ها، از طریق دو مدل اصلی بازده به مقیاسی ثابت (CCR) و بازده به مقیاس متغیر (BCC) در دو جهت مطالعه یعنی ورودی محور و خروجی محور ارزیابی نموده و میزان بهبود کارایی پس از بهینه سازی توسط شبیه سازی محاسبه می گردد و در نهایت نواحی کارا در قبل و پس از شبیه سازی با استفاده از روش کپ لند رتبه بندی نهایی می شوند. نتایج نشان می دهد که در حالت قبل از بهینه سازی نواحی اصفهان، لرستان، آذربایجان، جنوب، یزد، شرق و هرمزگان در هر چهار مدل کارا بوده و در در حالت پس از بهینه سازی توسط شبیه سازی، نواحی شرقی، یزد، لرستان، آذربایجان، هرمزگان و جنوب در هر چهار مدل کارا خواهند بود. با توجه به الگو بودن ناحیه اصفهان قبل از بهینه سازی و ناحیه شرقی پس از بهینه سازی، نواحی ناکارا باید بمنظور افزایش کارایی خود، این نواحی را الگوی خود قرار دهند. در نهایت با توجه به نتایج حاصل پس از بهینه سازی عوامل توسط شبیه سازی، نواحی سیزده گانه راه آهن بیش از 5٪ افزایش کارایی خواهند داشت که با برنامه ریزی دقیق و بهره برداری صحیح از ناوگان باری این افزایش بهره وری در نواحی محقق خواهد شد.

بهره وری، شبیه سازی، تحلیلی پوششی داده ها، رتبه بندی کپ لند، راه آهن ج