مطالعه تطبیقی نشانه های بصری در آینه کاری ایرانی و انتزاع پسا نقاشانه(مورد مطالعاتی رنگ و فرم هندسی)

آینه کاری ایرانی یکی از مهم ترین گون ههای دیوارنگاری معاصر است که عمدت ا در تزیینات داخلی بناهای تاریخی، به ویژه اماکن مذهبی، کاربرد دارد. هندسه بکار رفته در این هنر بسیار شگفت انگیز است و به معنای مجموعه ساده شده ای از اشکال مثلث، مربع، دایره و... است که به انتزاعی ترین وجه ممکن خودنمایی می کنند؛ چنین کیفیتی نه فقط از تدابیرانتظام سطح ها و رنگ ها، بلکه همچنین به مدد روش های هندسی ساختمان تصویر و قواعد ترکیب ندی مدور و مارپیچی حاصل می شود. این شکل از نمایش فضا سبب بوجود آمدن شیوه نوینی از اجرا گردیده است که معادل تصویری آن را می توان در اشکال گوناگون هنر نوین بویژه انتزاع پسانقاشانه مشاهده کرد؛ حاصل تطبیق و نتیجه بررسی ها نشان می دهدکه 1- آینه کاری ایرانی سازمانی دقیقا محاسبه شده از سطح های تصویری و نظامی از روابط رنگی و فرمی را کشف کرده است و آن را به طرزی منطقی به وسیله قطعات آینه عرضه می دارد. 2- نشانه های بصری بکار رفته در آینه کاری ایرانی و انتزاع پسانقاشانه فارغ از مجموع شرایط زمانی و مکانی به صورت مشابه بکار رفته است. 3- نشانه های بصری همچون، رنگ و فرم هندسی قبل از اینکه در نظام زیبایی شناسی هنر نوین پدیدار گردد در هنر آینه کاری ایرانی متجلی گردیده است.

کلیدواژه ها:

آینه کاری ایرانی ، انتزاع پسانقاشانه ، رنگ ، فرم هندسی