اثربخشی آموزش طرحواره های ناسازگار اولیه دربهبود کیفیت زندگی و رضایت زناشویی مراجعین کلیک های روان درمانی شهر قم

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش طرحواره های ناسازگار اولیه بر بهبود کیفیت زندگی و افزایش رضایت زناشوییزوجین می باشد. جامعه آماری این پژوهش، مراجعین کلینیک های رواندرمانی در شهر قم است که ازمیان آنها تعداد 40 نفر بهصورت نمونه دردسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی استفاده شدهاست. داده های به دست آمده از پرسش نامه ها با استفاده از آزمون غیرپارامتریک ویلکاکسون برای مقایسه دو نمونه وابسته موردتجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش طرح واره ها به زوجین باعث ارتقا کیفیت زندگی و افزایش رضایتزناشویی زوجین میگردد و بنابراین میتواند به عنوان یک رویکرد موثر در این زمینه به کار گرفته شود.

کلیدواژه ها:

طرحواره درمانی ، کیفیت زندگی ، رضایت زناشویی