مریم ابراهیمی مقدم - کارشناس ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ملارد، گروه روانشناسی، ملارد، ایران
محمد قمری - دانشیار گروه مشاوره، واحد ابهر، دانشگاه آزاد اسلامی، ابهر، ایران
طهمورث آقاجانی - استادیار، دانشکده علوم انسانی، گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران غرب، تهران، ایران

هدف پژوهش بررسی آموزش روشهای اصلاح رفتار به مادران دارای کودک با اختلال کاستی توجه/بیش فعالی در بهبودعملکرد رفتاری فرزندانشان بوده است. طرح مورد استفاده در این پژوهش طرح نیمه آزمایشی است، این طرح از نوعطرح های با گروه آزمایش و کنترل، همراه با پیش آزمون و پس آزمون میباشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیهمادران کودکانی بود که برای درمان اختلال کاستی توجه/بیش فعالی فرزندانشان در استان البرز به مرکز مشاوره و خدماتروانشناسی گلشن در سال 1395 بود. تعداد 30 نفر به صورت تصادفی در دو گروه (15 نفر آزمایش و 15 نفر کنترل) قرارگرفتند. برای انجام پژوهش ابتدا در شرایط یکسان از هر دو گروه با استفاده از پرسشنامه عملکرد رفتاری کودکان ویژهوالدین پیش آزمون به عمل آمد و سپس مادران گروه آزمایش تحت آموزش 9 جلسه ای آموزش روشهای اصلاح رفتار قرارگرفتند. پس از اتمام جلسات آموزشی بر روی گروه آزمایش از هر دو گروه در شرایط یکسان پس آزمون به عمل آمد. برایتجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی شامل میانگین و انحراف معیار و آمار استنباطی شامل تحلیل کووایانس تکمتغیره (آنکوا) استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش روشهای اصلاح رفتار به مادران دارای کودک با اختلال کاستیتوجه/بیش فعالی در بهبود عملکرد رفتاری فرزندانشان موثر است. میتوان گفت که با توجه به اثربخشی آموزش روشهایاصلاح رفتار به مادران دارای کودک با اختلال کاستی توجه/بیش فعالی میتوان از آن در جهت بهبود عملکرد رفتاریفرزندانشان استفاده کرد.

اصلاح رفتار، مادران، کودکان، اختلال کاستی توجه/بیش فعالی، عملکرد رفتاری