عاطفه جعفری - دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق جزا وجرم شناسی، گروه حقوق، واحد خرم آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، خرم آباد، ایران
بیژن دارایی - استادیار، گروه حقوق، واحد خرم آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، خرم آباد، ایران

یکی از مواردی که قانون گذران کشورهای مختلف آن را جرم انگاری کرده اند جرم تخریب اموال عمومی و خصوصی است. باید دانست کهقانون گذار در این موارد ساکت ننشسته و به نوعی این جرایم را جر مانگاری کرده است. اموال عمومی که در اختیار دولت قرار دارند جهت اعمال با رویکرد منفعت عمومی مورد بهره برداری قرار گرفته و مالا هدف از این بهره وری، رفاه، آسایش و تامین اجتماعی است. این اموال هرگاه مورد تعرض قرار گیرند از طرف دولت یا مراجع وابسته به آن حمایت شده و حسب مورد مرتکب به مجازات قانونی یا جبران خسارت وارده محکوم می شود. چرا که اموال عمومی متعلق به جامعه بوده و با تخریب آنها حق استفاده از این اموال از مردم سلب شده و اضافه بر آن خسارات فراوانی نیز به دولت وارد می کند. از سوی دیگر باید در نظر داشت که در پی این جرم ممکن است اموال خصوصی مردم نیز تخریب شود؛ باید از این نکته غافل نشد که در پی این تخری بها ممکن است اموال یک ارگان و سازمان خاص (نهادهای عمومی) نیز تخریب شود که این نهادها یا سازمان ها می توانند از مقامات قضایی مجازات متخلفان را درخواست کرده و خواستار صدور حکم قانونی برای مجازات یا جبران خسارات وارده شوند. حالا باید دید نگاه قانون گذار به اینگونه جرایم چگونه بوده و با چه سازوکارهایی به مبارزه یا پیشگیری از جرم تخریب اموال پرداخته است.

تخریب، اموال عمومی، اموال خصوصی