تحول مقررات مربوط به صندوق تامین خسارتهای بدنی در قانون بیمه اجباری مصوب 1395
- سال انتشار: 1396
- محل انتشار: همایش بین المللی حقوق علوم سیاسی و معارف اسلامی
- کد COI اختصاصی: ITPLAW01_019
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 876
نویسندگان
استادیار و عضو هییت علمی گروه حقوق خراسان رضوی - سبزوار - توحید شهر- دانشگاه حکیم سبزواری- صندوق پستی ۳۹۷
دانشجوی کارشناسی ارشد رشته حقوق خصوصی خراسان رضوی - سبزوار - توحید شهر- دانشگاه حکیم سبزواری- صندوق پستی ۳۹۷
چکیده
صندوق تامین خسارتهای بدنی در کشور ایران در مورخه 23/10/ 1347 به موجب ماده 10 قانون بیمه اجباری مسیولیت مدنی دارندگان وسایل نقلیه موتوری زمینی در مقابل شخص ثالث مصوب 1347 به عنوان مکمل صنعت بیمه کشور و در جهت حمایت از زیان دیدگان و همچنین کاهش آمار زندانیان فاقد پوشش بیمه شخص ثالث تاسیس گردید. مقررات مربوط به صندوق، در قانون بیمه اجباری خسارات واردشده به شخص ثالث در اثر حوادث ناشی از وسایل نقلیه مصوب 1395 تا حد زیادی متحول شده اند که از جمله آنها می توان به تحول در ساختار صندوق که ظاهرا به عنوان یک نهاد عمومی غیر دولتی نام گذاری شده ولی در واقع نهادی صد درصد دولتی است، افزایش منابع مالی از 5 درصد به 8 درصد از حق بیمه های اخذ شده توسط بیمه گر، معافیت از پرداخت مالیات و عوارض، ممنوعیت اخذ تضمین قبل از جبران خسارت، افزایش تکالیفی مثل: جبران کسری پوشش بیمه نامه ناشی از افزایش مبلغ ریالی دیه، جبران خسارات مازاد بر سقف تعهدات بیمه گر و جبران خسارات ناشی از حوادث غیر مترقبه، جبران خسارات ناشی از وسایل نقلیه فاقد بیمه نامه و مواردی از این قبیل اشاره کرد و البته قانون جدید در بعضی از موارد بر حسب مورد حق مراجعه صندوق به مسبب حادثه، بیمه گر و یا هر عامل زیان دیگری را داده است. با لازم الاجرا شدن قانون جدید بیمه اجباری و احتمال ورشکستگی شرکتهای بیمه، نقش این نهاد دولتی به عنوان پشتوانه بیمه ایران، بسیار بیشتر از گذشته احساس می شود.کلیدواژه ها
صندوق تامین خسارت های بدنی، بیمه گر، راننده مسبب حادثهمقالات مرتبط جدید
- قاچاق سوخت به عنوان تهدیدی برای امنیت ملی و اقتصادی: تحلیل جامع حقوق کیفری
- بررسی راهکارهای پیشگیری وضعی از قاچاق مواد سوختی با تاکید بر نظریه های جرم شناسی
- بررسی تطبیقی آیه «اوفوا بالعقود» در قانون مدنی ایران
- امکان سنجی تساوی دیه زن با مرد از منظر فقه و حقوق اسلام
- تحلیل تطبیقی اصول بنیادین قراردادها در نظام حقوقی ایران و فرانسه
اطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.