باقر غباری بناب
مریم درخشان
عنایت الله زمانپور

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین نماز و کیفیت انجام آن با سبکهای دلبستگی در دانشجویان دانشگاه تهران می باشد. روش: در راستای انجام پژوهش حاضر 150 نفر از دانش جویان رشته های مختلف دانشگاه تهران به روش نمونه گیری طبقه ای نسبتی انتخاب شدند و پرسشنامه های دلبستگی به خدا (کرلپاتریک2002) و پرسشنامه محقق ساخته نماز بر روی آن ها اجرا شد. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، ضریب همبستگی چندگانه، رگرسیون گام به گام مورد تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: نتیجه یافته های آماری نشان داد که بین دلبستگی ایمن، کیفیت نماز و لذت بردن از نماز ارتباط همسو وجود دارد. به عبارت دیگر افرادی که دلبستگی آنها به خدا ایمن بود، هم نماز را مرتب تر به جا می آوردند و هم از لحاظ روانی نماز و نیایش آنان از عمقی لازم برخوردار بود. برعکس افرادی با دلبستگی اضطرابی و اجتنابی از عمق نماز غافل بوده و فقط به اعمال ظاهری می پرداختند و درصد قابل توجهی از این افراد (افرادی با دلبستگی اجتنابی) از آن لذت نمی بردند. کاربردهای عملی و تلویحات نظری یافته به تفصیل در متن مقاله آمده است.

نماز، نیایش، کیفیت دلبستگی، دانش جویان