کارکرد نماز در نظم پذیری خودانگیخته و تاثبر آن بر انضباط اجتماعی

این پژوهش با هدف مطالعه کارکرد نماز در نظم پذیری خودانگیخته و تاثیر آن بر انضباط اجتماعی صورت پذیرفته است. 335 نفر از دانش اموزان دوره متوسطه دوم منطقه 2 اموزش و پرورش شهر تهران به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و به پرسشنامه خودنظم دهی (میلر و براون 1391) و پرسشنامه محقق ساخته انضباط اجتماعی که میزان انضباط اجتماعى را در سه حوزه شناختى،رفتارى وعاطفى می سنجد پاسخ دادند. روایی پرسشنامه ها از طریق روایی صوری و اعتبار انها از طریق آلفای کرونباخ به ترتیب برابر با 0/81 و 0/93 به دست آمده است. آزمون های مورد استفاده در این پژوهش همبستگی پیرسون و رگرسیون بوده است. نتایج حاکی از آن است که نماز در نظم پذیری خودانگیخته دانش آموزان اثر مثبت و معناداری داشته است. همچنین نتایج بیانگر آن است که با افزایش نظم پدیری خود انگیخته دانش آموزان، انضباط اجتماعی آنها نیز افزایش یافته است.

کلیدواژه ها:

نماز ، نظم پذیری خودانگیخته ، انضباط اجتماعی