ناصر سیف اللهی - استادیار گروه مدیریت وا قتصاد دانشگاه محقق اردبیلی

وجه به کثرت آثار در زمینه یادگیری سازمانی نشاندهندهی کاری با عظمت و چشمگیر میباشد. طرح این موضوع و بررسی آن به تفصیل در قالب یک مقاله غیر ممکن است. بنابراین، در این مقاله ادبیات یادگیری را از اواخر دههی1990به دقت مورد بررسی قرار داده و در بارهی چگونگی ارتباط آن با موضوع مدیریت دانش بحث خواهد شد. حتی با این تمرکز محدود تداخل بیشتر که بین یادگیری و ادبیات مدیریت دانش بین سا لهای 1995 و 2002 رخ داده است. یادگیری خواه در سطح فردی، گروهی یا سازمانی در بارهی بهبود و گسترش آگاهی است: تغییر عقاید، ارزشها و یا رفتارها، یک تغییر یا تبدیل در شناخت می باشد. این شامل فراگیری و بکارگیری دانش/ شیوههای جدید، شکل بندی مجدد بخش اصلی دانش/ شیوههای موجود، اصلاح دانش/ شیوههای موجود یا بکارگیری دانش/ شیوه های موج ود در ی ک بافت جدید است. بنابراین، در حالیکه رابطه دقیق بین یادگیری و مدیریت دانش نامشخص است به هم مرتبط بودن آنها نیز غیر قابل انکار میباشد (توماس و همکارانش 2001 .(هدف این مقاله بررسی ر وشهایی است که ادبیات یادگیری را با موضوع مدیریت دانش و این که چگ ونه آن به شناخت پویای ی فرایندهای دانش سازمانی کمک میکنند، پیوند دهد.

یادگیری سازمانی، تسهیم دانش، سازمان یادگیرنده، انواع یادگیری