سازمان امنیت دسته جمعی و تهدیدهای نرم در آسیای مرکزی و قفقاز2016-1992

نظام بین الملل پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و پایان جنگ سرد، دستخوش تغییر و تحولات فراوانی شده است. از جمله مهمترین تحولی که در این دوره رخ داد، فروپاشی نظام دو قطبی که ویژگی بارز آن غالب بودن دو قدرت بین المللی )ایالات متحده امریکا و شووری( بود. با توجه به بی ثباتی های ناشی از فروپاشی اتحاد شوروی در جمهوری های استقلال یافته از شوروی و اهمیت این منطقه در اندیشه رهبران روسیه مبتنی برخارج نزدیک و وقوع جنگ داخلی در تاجیکستان، بر ضرورت تاسیس سازمانی که بتواند دغدغه های امنیتی همه کشورهای عضو را برطرف سازد، تاکید شد. بنابراین،پیمان امنیت دسته جمعی با درخواست کشورهای عضو تاسیس شد. سازمان های امنیتی غالبا با اهداف و ساختارهای متنوعی از سوی دولت های ملی طراحی و ایجاد می گردند که از میان این ساختارها بویژه در آسیای مرکزی و قفقاز، پیمان امنیت دسته جمعی به مقابله با تهدیدهای جدید در اینمنطقه از جمله مبارزه با تروریسم، قاچاق مواد مخدر، مناقشه های قومی و نژادی و نظایر آن پرداخت. در این پژوهش، نگارنده ضمن بررسی میزان موفقیت یا ناموفق بودن این پیمان در منطقه به تحلیل علل عضویت هر یک از کشورهای عضو نیز با روش توصیفی و تحلیلی پرداخته است. ابزار گردآوری داده ها در این پژوهش نیز کتابخانه ای و سایت است

کلیدواژه ها:

پیمان امنیت دسته جمعی ، روسیه ، تروریسم ، مجموعه امنیتی