دام گستری در حقوق ایران

کشف جرم از وظایف عمده و اصلی پلیس است. یکی از روش های متداول کشف جرم، صحنه سازی است. در این نوشتار، انجام عملیات دام گستری توسط پلیس، در سه بخش ) پلیس، متهم و ارزش اثباتی ادله( مورد بررسی قرار گرفته است. در مواردی که جرم با روش دام گستریکشف می شود، جرم مورد نظر ماموران پلیس به وقوع پیوسته و مرتکب )مخاطب پلیس( دارای مسیولیت کیفری است. همچنین ماموران پلیسی که با تحریک و ترغیب خود باعث وقوع جرم مورد نظر شده اند، در مظان اتهام معاونت در جرم ارتکابی توسط مرتکب قرار می گیرند. بنابهدلایلی که شرح آن خواهد رفت، کشف جرم به روش دام گستری، علاوه بر مغایرت با نظم عمومی، مخالف موازین اخلاقی بوده و دلایل تحصیل شده به این روش، فاقد اعتبار و صحت لازم برای اثبات بسیاری از جرایم است. از سویی به دلیل اهمیت فراوان حفظ امنیت کشور،ماهیت خاص برخی از جرایم نوین )سازمان یافتگی و فراملی بودن( و در راستای همگامی با رویکرد نوین حقوق کیفری در برخورد با این دست جرایم، کشف این نوع جرایم به روی دام گستری با اشکالات کمتری همراه است. در این راستا ضمن بررسی قوانین ایالات متحده آمریکا،فرانسه، انگلیس و ایتالیا، موضوع قانون گذار ایران نسبت به دام گستری و جایگاه آن در فقه جزایی اسلام نیز بیان شده است. در پایان با ذکر چند راهکار سعی شده که ماموران پلیس، حسب مورد به روش های دیگری برای کشف جرم سوق داده شود.

کلیدواژه ها:

دام گستری.تحریک.تمایل.ماموراجرای قانون.حکومت