سید محمد حسینی موغاری - دانشجوی دکتری مهندسی منابع آب گروه مهندسی آبیاری وآبادانی، دانشکده مهندسی و فناوری کشاورزی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی،دانشگاه تهران
کیومرث ابراهیمی - دانشیار گروه مهندسی آبیاری و آبادانی، دانشکده مهندسی و فناوری کشاورزی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی،دانشگاه تهران

گاهی از کیفیت آب هر منطقه در تصمیم گیری های مدیریتی به منظور استفاده بهینه از منابع آب ضروری است. یکی از روش های رایج در اظهارنظر در مورد کیفیت منابع آب، استفاده از شاخص های کیفیت منابع آب WQIs است. شاخص ها معمولا دارای محدودیت هایی است از جمله ی آن ها می توان به ضرورت در دسترس بودن کلیه پارامترهای استفاده شده در توسعه هر شاخص اشاره کرد. همچنین برخورد قطعی با مسایل کیفیت آب نقطه ضعف دیگری برای این شاخص ها است. از این رو برای حل این دو محدودیت در مقاله حاضر با استفاده از سیستم استنتاج فازی FIS و براساس استلزام ممدانی و با کاربرد داده های کیفی آبخوان دشت ساوه، اقدام به توسعه شاخص کیفیت آب فازی FWQI شده است. هفت شاخص از نوع FWQI با پارامترهای کیفی مختلف توسعه داده شد. این شاخص ها برای مشخص کردن کیفیت آب 17 چاه از دشت ساوه به کار گرفته شدند. به منظور در دسترس بودن معیاری برای قضاوت مقادیر برآوردی آن ها با مقادیر پایه و شناخته شده محاسبه شده براساس شاخص WQII مقایسه شدند. نتایج نشان داد که در غیاب برخی از پارامترها شاخص های FWQI با دقت بالایی قادر به ارزیابی منابع آب زیرزمینی هستند همچنین مشخص شد که اگر در میان پارامترهای ورودی، پارامتری که دارای مقداری خارج از محدوده مطلوب خود باشد، حذف شود، در طبقه بندی کیفی اب ایجاد خطا خواهد نمود. بررسی پایش کیفی اب چاه ها نشان داد که وضعیت آب آن ها از نظر شرب در شش چاه قابل قبول، در پنج چاه غیر قابل قبول و در شش چاه بسیار نامناسب است.

آب زیرزمینی، استلزام ممدانی، سیستم استنتاج فازی، کیفیت آب