علیرضا شیروانی - عضو هیات علمی (استادیار) و مدیر گروه کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی
شادی ابراهیمی مهربانی - کارشناس ارشد مدیریت دولتی

تحولات عظیم صورت گرفته در دهه های اخیر، دولت ها را ناگزیر از ایجاد تغییرات عمده ای در بخش مدیریت دولتی خود کرده است. الگوی سنتی اداره که در بخش اعظم قرن بیستم یک نظریه برتر محسوب می شد در طی سال های اخیر، جای خود را به مدیریت دولتی نوین داده است. این رویکرد جدید با ارائه محورهایی سعی بر بهبود عملکرد سازمان های دولتی و دولت ها دارد. هدف از این مقاله، بررسی تاثیر و نیز میزان بکارگیری هر یک از محورهای مدیریت دولتی نوین بر اساس نظریه سازمان همکاریهای اقتصادی و توسعه در سازمان های دولتی است؛ تا با بدست آوردن شکاف بین وضعیت موجود و مطلوب بتوان راهکارهایی برای پیاده سازی این محورها ارائه داد. روش تحقیق مورد استفاده، در این مقاله، توصیفی پیمایشی می باشد و جامعه آماری، کلیه مدیران ارشد و میانی و کارکنان با مدرک تحصیلی دیپلم و بالاتر در سازمان های دولتی شهر اصفهان است. محققان برای تعیین حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران مبادرات به جمع آوری اطلاعات نموده اند. سپس تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از بسته نرم افزاری spss صورت گرفت. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل نشان می دهد که مدیران بخش دولتی معتقدند استفاده از رویکرد NPM در سازمان های بخش دولتی منجر به بهبود عملکرد دستگاه های بخش دولت می گردد؛ از طرف دیگر تجزیه و تحلیل داده های مربوط به کارکنان بخش دولت نشان می دهد که در سازمان های دولتی، میزان بکارگیری هشت مولفه ای که سازمان همکاری های اقتصادی و توسعه (OECD) برای استقرار NPM در بخش دولتی پیشنهاد می نماید، زیر سطح متوسط است. در پایان محققان پیشنهاداتی به منظور پیاده سازی مولفه های NPM بر اساس نظریه سازمان همکاری های اقتصادی و توسعه را نموده اند.

اداره امور دولتی سنتی، مدیریت دولتی نوین، بهبود عملکرد