بررسی کارایی انرژی مصرفی در کشت گندم دیم توسط تکنیک تحلیل پوششی داده ها (DEA) (مطالعه موردی: دشت سیلاخور)

در این تحقیق کارایی انرژی محصول گندم دیم در سه سطح 0/1 تا 2 هکتار، 2/1 تا 5 هکتار و 5 هکتار به بالا در سال زراعی 88-87 برای دشت سیلاخور واقع در شهرستان های بروجرد و دورود استان لرستان، توسط رویکرد تحلیل پوششی داده ها (DEA) بررسی شده است. نتایج نشان داد که انرژی بذر، کود و سموم شیمیایی در گندم دیم در هر سه سطح به ترتیب با 63/63، 56 و 54/07 درصد بیشترین سهم مصرف انرژی را به خود اختصاص می دهند. نتایج حاصل از تحلیل پوششی داده های انرژی حاکی از این بود که میانگین کارایی انرژی در سطوح سه گانه زیر کشت به ترتیب 82، 78 و 68 درصد است که از این میان سطح اول با وجود مصرف انرژی بیشتر در نهاده ها به علت بالاتر بودن ستانده در این سطح نسبت به دو سطح دیگر کاراتر است. میانگین کارایی فنی واحدهای ناکار براساس مدل بازگشت به مقیاس ثابت در سطح 0/1 تا 2 هکتار 79/7 درصد، در سطح 2/1 تا 5 هکتار 75/3 درصد و در سطح 5 هکتار به بالا 68 درصد می باشد. به این معنا که به ترتیب 20/3، 24/7 و 32 درصد از همه منابع می تواند بوسیله بالا بردن کارایی این واحدها ذخیره شود. بیشترین مصرف نادرست انرژی و همچنین بیشترین سهم از کل انرژی ذخیره ای در هر سه سطح مربوط به نهاده کود، بذر و سموم شیمیایی و سپس سوخت مصرفی است.

کلیدواژه ها:

گندم دیم ، تحلیل پوششی داده ها (DEA) ، کارایی انرژی ، سطوح مختلف زیر کشت