ارایه و آزمون الگوی تبیین کننده خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان رشته های علوم انسانی در فضا و محیط پژوهش محور؛ مورد مطالعه، دانشگاه های غرب کشور

محیط پژوهش محور در دانشگاه ها و موسسه های آموزش عالی، نقش مهمی در تحقق اهداف پژوهشی آموزش عالی ایفا می کند؛ به نحوی که در صورت بالا بودن کیفیت آن، دانشجویان تحصیلات تکمیلی، ضمن تعامل موثر با استاد راهنما، احساس کارآمدی بالایی نیز در پژوهش خواهند داشت. هدف اصلی مقاله حاضر، ارایه و آزمون الگوی تبیین کننده خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان تحصیلات تکمیلی رشته های علوم انسانی در محیط پژوهش محور است. روش پژوهش، به لحاظ هدف، کاربردی و از نظر شیوه گردآوری داده ها، توصیفی از نوع همبستگی است که به طور خاص از الگویابی معادلات ساختاری استفاده کرده است. جامعه پژوهش را تمامیدانشجویان رشته های علوم انسانی مقطع تحصیلات تکمیلی دانشگاه های غرب کشورایلام کرمانشاه، خرم آباد، کردستان در سال 1395 تشکیل داده که با شیوه نمونه گیری طبق های متناسب با حجم، تعداد 482 نفر به عنوان نمونه انتخاب شده اند. داد ه ها با سه ابزار استاندارد روا و پایا جمع آوری و برای آزمون الگوی پژوهش از نرم افزار SPSSوLISREL استفاده شده است. نتایج، نشان می دهند که بین متغیرهای پژوهش به لحاظ آماری، رابطه معناداری وجود دارد. بالاترین ضریب همبستگی بین محیط پژوهش محور و کیفیت تعامل استاد _ دانشجو r=0/61 و پایین ترین ضریب بین محیط پژوهش محور و خودکارآمدی پژوهش r=0/17 محاسبه شده است.

کلیدواژه ها:

فضا و محیط پژوهش محور ، خودکارآمدی پژوهش ، کیفیت تعامل استاد _ شا گرد