محمدرضا آراستی - عضو هیات علمی دانشکده مدیریت و اقتصاد دانشگاه صنعتی شریف
محمدرضا اکبری جوکار - عضو هیات علمی دانشکده مهندسی صنایع دانشگاه صنعتی شریف
احمد کریم پور کلو - دانشجوی دکترای مهندسی صنایع، دانشکده فنی و مهندسی دانشگاه پیام نور تهران

طرح ریزی تکنولوژی بعنوان یکی از مولفه های اصلی توسعه محصول، فرآیندی است که براساس آن بنگاه ها در حین توسعه محصول و فرآیند جدید تصمیم می گیرند که چه تکنولوژی هایی را در آنها بکار بگیرند. با افزایش پیچیدگی محصولات و تکنولوژی ها و نیز تبدیل شدن شرکت ها به بنگاه های بزرگ دارای زنجیره تامین، طرحریزی تکنولوژی همراه با ارزیابی ساخت پذیری آن از اهمیت ویژه ای برخوردار شده است. مدل های موجود به طرح ریزی در یک بنگاه تمرکز نموده اند. این در حالی است که در بیرون از مرزهای بنگاه و در زنجیره تامین، با مجموعه ای از تکنولوژی هایی مواجه هستیم که با محصولات و تکنولوژی های درون بنگاه ارتباط داشته و تصمیمات آن را متاثر می کنند. مقاله حاضر در پاسخ به این خلاء نظری به ارایه مدلی پرداخته است که امکان طرح ریزی یکپارچه تکنولوژی در حین طراحی محصول و فرآیند در سطح بنگاه مادر و نیز در عقبه این تکنولوژی ها در سطح زنجیره تامین را فراهم می سازد. در این مقاله از یک رویکرد کیفی در روش تحقیق بهره گرفته شده است. داده ها از طریق انجام مصاحبه های عمیق اکتشافی با خبرگان جمع آوری و با استفاده از روش تحلیل تم مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند. سپس براساس یافته های تحقیق اقدام به طراحی مدل شده است. در مرحله بعد، اعتبار مدل طراحی شده با استفاده از روش گروه کانونی مورد تصدیق و سپس در قالب یک مطالعه موردی توصیفی صحه گذاری شده است. این مقاله مدعی است که برای اولین بار، علاوه بر منظر مدیریت از منظر مهندسی نیز به موضوع نگریسته است.

توسعه محصول جدید، ماتریس طرح ریزی تکنولوژی، زنجیره تامین تکنولوژی، معماری محصول، ساخت پذیری، گروه صنعتی سایپا