وجه اله قربانی زاده - استادیار گروه مدیریت دولتی دانشگاه علامه طباطبایی
امیرحسین عرب - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته مدیریت شهری دانشگاه علامه طباطبایی

سازمان های نظماشوب، سیستم هایی هستند که دامنه فعالیت آنها در محدوده بین ثبات و بی ثباتی یا نظم و بی نظمی قرار دارد و مدیریت هوشمندانه این سازمان ها باعث می شود که سیستم در حالت تعادل پویا نگهداری شود. مدیریت این سازمان ها که ترکیبی از تعداد زیادی عوامل نامتجانس می باشند که به طور پیوسته با یکدیگر در تعاملند، از طریق یادگیری مولد امکان پذیر است. سازمان های نظماشوب از ویژگی هایی چون هوشیاری، پیوستگی، عدم قطعیت، غیرقابل پیش بینی بودن، انعطاف پذیری و تحول پیوسته برخوردارند. این مقاله به دنبال شناسایی مفاهیم و متغیرهای مرتبط با ویژگی های سازمان های نظماشوب است و به این منظور پس از مرور ادبیات، متغیرهای نظماشوبی احصا و در یکی از سازمان ها، مورد بررسی قرار گرفته است. یافته های حاصل از تحلیل عاملی اکتشافی، حاکی از آن است که سازمان های نظماشوب در ایران در برگیرنده هفت بعد اصلی پذیرش نوآوری، به هم پیوستگی، عدم قطعیت، غیرخطی بودن، غیر مترقبه بودن، ساختار بی قواره و جذب کارکنان توانمند می باشند.

بی نظمی، سیستم های نظماشوب، لبه بی نظمی، پیچیدگی