ارتقای پژوهش های تفسیری در سازمان: مروری بر مبانی فلسفی و فرایند اجرای روش پدیدارنگاری

پدیدار نگاری روشی است که در زمره روش های پژوهش کیفی قرار می گیرد و در حیطه پارادایم تفسیری جای دارد. این روش در دهه 1970 در دانشگاه گوتنبرگ سوید ایجاد شد و هدف آن دستیابی به درکی عمیق از مفاهیم متفاوت یک پدیده در نزد افراد مختلف است. اساس این روش بر این موضوع استوار است که افراد مختلف می توانند تجارب و یا مفاهیم متفاوتی از یک پدیده داشته باشند. پدیدارنگاری در پی احصا و طبقه بندی این تجارب مختلف است و در این راستا، مصاحبه های انفرادی عمیق را به عنوان ابزار کسب داده به کار می گیرد. نتایج یک مطالعه پدیدارنگاری، تعداد محدودی طبقات توصیفی است که هر یک معرف مفهومی متفاوت از یک پدیده معین در نزد گروه خاصی از افراد هستند. پدیدارنگاران همچنین برای ارایه تصویری کلی و چندبعدی از یک فضای نتیجه پدیده، طبقات توصیفی مذکور را در قالب چهارچوبی بزرگتر که نامیده می شود، مرتبط و منظم می سازند. به این ترتیب نتایج مطالعات پدیدارنگاری برای درک عمیق مفهوم یک پدیده از منظر گروه خاصی از افراد بسیار سودمند است.

کلیدواژه ها:

مطالعات کیفی ، پارادایم تفسیری ، پدیدارنگاری ، نظریه گوناگونی ، فضای نتیجه