سمیه فقیه میرزایی - کارشناس ارشد مدیریت اجرایی دانشگاه علم و صنعت
محمدرضا غلامیان - استادیار دانشگاه علم وصنعت ایران

امروزه دانش، نه فقط یک منبع مزیت رقابتی بلکه در واقع تنها منبع و سرمایه رقابتی است. اگر سازمانی به راحتی نتواند شکل صحیح دانش را اعم از شخصی و سازمانی، ضمنی و آشکار، در جایگاه مناسب آن به کار ببرد، در عرصه های رقابتی با مشکل مواجه خواهد شد. متاسفانه، تنها بخشی از دانش داخلی در دست سازمان است و قسمت های دیگر متکی به اشخاص می باشد. این دوگانگی بین دانش شخصی و دانش سازمانی، استراتژی های مختلفی را برای مدیریت دانش طلب می کند. رقابت موفقیت آمیز بر پایه مزیت دانشی مستلزم هم راستا ساختن استراتژی های سازمان با دانش سازمان است. سازمان قادر به ادامه حیات خود نیست، مگر اینکه استراتژی مناسبی برای اداره سرمایه فکری و دانشی خود انتخاب کند. این مقاله ضمن مشخص کردن تفاوت های میان دانش شخصی و دانش سازمانی، به بررسی استراتژی های مدیریتی مرتبط با ماهیت دانش پرداخته است. اگر سازمان از نظر بلوغ در رده های بالا قرار گرفته باشد، استراتژی نوآوری وگرنه استراتژی کارآمدی را بر می گزیند و عملا تا بالغ نشود نمی تواند استراتژی خود را بر نوآوری پایه ریزی کند. این مقاله چارچوبی را برای انتخاب استراتژی دانشی مناسب با توجه به معیارهای مشخص شده، ارایه کرده است. 

مدیریت دانش، استراتژی دانش، نوآوری، کارآمدی، کدگذاری، شخصی سازی