بررسی نظام جامع پاداش و پرداخت در سازمان های دانش پایه (مطالعه موردی پژوهشگاه صنعت نفت)

رویکرد به دانش محوری برای ایجاد مزیت رقابتی نیازمند تحول در نظام پاداش و پرداخت سنتی است. استراتژی موثر و پاداش و پرداخت، شرایط لازم برای تقویت تعهد کارکنان به یادگیری، ایجاد نگرش سیستمی برای هدایت رفتار افراد به توسعه ظرفیت های یادگیری و انتقال دانش در سازمان تسهیل می نماید. بنابراین نظام پاداش و پرداخت متناسب با سازمان های دانش پایه که بتواند در جهت بهبود عملکرد سازمان موثر باشد مبتنی بر توانمندی و تخصص فرد و هم جهت با اهداف سازمان طراحی می شود. حرکت به سمت نظام جامع پاداش و پرداخت که علاوه بر پاداش مستقیم به مولفه های مشتمل بر مولفه های پاداشی غیر مستقیم، فرصت های یادگیری، محیط کاری رضایت بخش و اعتبار و هویت سازمانی توجه دارد، یکی از عناصر کلیدی موفقیت سازمان های دانش پایه در فضای رقابتی امروز است. این مقاله بر آن است تا ضمن تبیین فلسفه و ساختار نظام پاداش و پرداخت در سازمان های سنتی و دانش پایه، به معرفی مدل جامع پاداش و پرداخت پرداخته و با بررسی تاثیر نظام جامع پاداش بر عملکرد پژوهشگاه صنعت نفت، اهمیت توسعه این مدل را در سازمان های دانش پایه مورد بررسی قرار دهد.

کلیدواژه ها:

پاداش و پرداخت ، سازمان های دانش پایه ، مزیت رقابتی ، نظام جامع پاداش و پرداخت