جایگاه بخش آموزش عالی و تحقیقات در برنامه چهارم توسعه از منظر برنامه ریزی استراتژیک

یکی از راه های کاستن از فاصله عقب ماندگی کشورهای در حال توسعه، تدوین و اجرای برنامه های چند ساله توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی است. مقاله حاضر به نقد و بررسی برنامه چهارم توسعه کشور از دیدگاه مدیریت استراتژیک و نقش آن در راه یابی به هدف های تعیین شده در چشم انداز بیست ساله کشور می پردازد و میزان موفقیت و توان پاسخگویی آن را به هدف های برنامه  مورد سنجش و ارزیابی قرار می دهد.در این مقاله تلاش می شود این پاسخگویی با توجه به نظرات و مبانی علمی حاکم بر شیوه برنامه ریزی استراتژیک مورد نقد و بررسی قرار گیرد. در بخش های مختلف مقاله، مقایسه این برنامه با برنامه سوم توسعه، مقایسه با اولین گزارش ارزیابی کلان علم و فناوری کشور مصوب شورای عالی انقلاب فرهنگی، توان پاسخگویی آن به چشم انداز بیست ساله کشور به عنوان پایه و زیر بنای چشم انداز و قابلیت اجرای آن به ویژه در چارچوب نظریات علمی، مورد بحث و توجه قرار می گیرد. مقاله تلاش دارد به سوالاتی از جمله: آیا این برنامه بر مبنای اصول علمی برنامه ریزی استراتژیک تدوین شده است آیا این برنامه ادامه برنامه قبلی است آیا می تواند پایه و زیربنای چشم انداز بیست ساله کشور باشد آیا با سیاست های کلان توسعه علم و فناوری، هم سو است و آیا صرفا بر واقعیات مبتنی است و می تواند مدعی موفقیت در رشد و توسعه همه جانبه کشور باشد پاسخ دهد.

کلیدواژه ها:

آموزش عالی ، برنامه چهارم توسعه ، برنامه ریزی استراتژیکی ، اقتصاد کشور