ارزیابی آسیب پذیری مساکن روستایی در برابر زلزله با رویکرد مدیریت بحران در استان فارس
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 550
فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_RRP-5-4_008
تاریخ نمایه سازی: 2 آبان 1396
چکیده مقاله:
هدف: هدف از انجام این پژوهش، ارزیابی آسیب پذیری سکونتگاه های روستایی استان فارس (ارزیابی مسکن و جمعیت) در برابر زلزله با رویکرد مدیریت بحران است. روش: پژوهش حاضر با روش توصیفی تحلیلی و با رویکرد کاربردی، با استفاده از منابع کتابخانه ای و اطلاعات آماری سال 1390 انجام و داده ها با نرم افزار سیستم اطلاعات جغرافیایی و اکسل، تجزیه و تحلیل شده است. پهنه بندی خطر با استفاده از سه معیار زلزله، گسل و لیتولوژی در محیط سیستم اطلاعات جغرافیایی انجام شده و وزن دهی به معیارها نیز با روش فرآیند تحلیل سلسله مراتبی صورت گرفته است. معیارهای مورد استفاده برای ارزیابی مسکن، شامل قدمت بنا، مصالح به کار رفته در ساخت بنا، مساحت قطعات مسکونی، تراکم جمعیتی، تراکم واحد مسکونی و تراکم خانوار در واحد مسکونی می باشند. یافته ها: نتایج تحقیق نشان می دهد که بیش از 80 درصد از مساحت استان، 86 درصد از جمعیت و بیش از 85 درصد از مسکن روستایی که عمدتا غیرمقاوم، فرسوده و کوچک مقیاس در پهنه های پرخطر قرار دارند. هم چنین شهرستان های لارستان، قیروکارزین و بوانات در اولویت بیش تری برای به سازی و نوسازی مسکن قرار دارند. محدودیت ها/ راهبردها: از جمله محدودیت های پژوهش، عدم دسترسی به اطلاعات دقیق سازه ای مسکن روستایی برای انجام مدل سازی زلزله در منطقه مورد مطالعه و عدم همکاری متخصصان مرتبط در تکمیل پرسش نامه های تحقیق است. هم چنین الزامات به سازی و نوسازی مسکن و رعایت استانداردهای لرزه ای باید در راس برنامه ریزی های روستایی و مدیریت بحران قرار گیرد. راه کارهای عملی: با توجه به نتایج به دست آمده، باید نوسازی مساکن روستایی غیرمقاوم با نظارت دقیق و با توجه به آیین نامه لرزه ای و ضوابط آن و هم چنین با توجه به اولویت بندی شهرستان ها انجام شود. اصالت و ارزش: اهمیت پژوهش حاضر در این است که پهنه بندی خطر زمین لرزه و ارزیابی سکونتگاه های روستایی استان فارس، علاوه بر مشخص کردن محدوده های پرخطر، به برنامه ریزان کمک می کند که برنامه ریزی های دقیق تری را در نواحی بحرانی جهت کاهش خسارات ناشی از بحران زلزله تدوین کنند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
الهام صادقی جدیدی
کارشناس ارشد برنامه ریزی توسعه منطقه ای، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران.
علی گلی
دانشیار جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران.
نادر هاتف
استاد مهندسی راه و ساختمان، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران