مریم طاهریان - دانشجوی دکتری علوم ارتباطات، مدرس دانشگاه فرهنگیان
احمد ابوحمزه - دانشجوی دکتری، عضو هییت علمی دانشگاه فرهنگیان
هادی گیاه پور - عضو هییت علمی دانشگاه فرهنگیان معاون پردیس شهید مفتح

بحران در حقیقت یک فشارزایی روانی اجتماعی بزرگ و ویژه است که باعث در هم شکسته شدن انگاره های متعارف زندگی و واکنش های اجتماعی می شود که به صورت بخش طبیعی و جدایی ناپذیر حیات جوامع امروز درآمده است بحران دیگر ویژگی غیر عادی، کمیاب و اتفاقی برای جامعه جهانی تلقی نمی شود، بلکه در تارپپود جوامع مدرن رخنه نموده است همه سازمان ها هر روز و هر لحظه تحت تاثیر بحران های کوچک و بزرگ قرار دارند. مقاله حاضر بر نقش رسانه در هدایت، فرونشاندن به طور کلی بر مدیریت بحران تاکید می کند چرا که یکی از موثرترین ابزار برای رسیدن به این هدف، رسانه ها می باشند. امروزه قدرت مهار و تدبیر هر بحرانی رابطه ای تنگاتنگ با میزان شناخت تهدیدات و فرصت های ناشی از آن و احصاء دقیق قرایند حاصله از این دو دارد. در شرایط بحران که از یک سو اطلاعات مخدوش می شود و از جانب دیگر فناوری های معمول قدرت و به تبع شیوه های تصمیم سازی و مدیریت در شرایط عادی سترون نکارا می شوند، هرگونه تدبیری مستلزم بهره وری مناسب از دانش های راهبردی متفاوت و فناوری های قدرت ویژه می باشد. رسانه ها پدیده هایی خنثی و صرفا کاتالیزور نیستند بلکه از میان ابزار و فنون جدید فن آوری، بیشترین تاثیر را بر انسان دارند و پدید آورنده عصر نو هستند. و یکی از وظایف یک مدیر موفق رسانه این است که بتواند مسیولیت تعیین و تحقق اهداف، برنامه ریزی، سازمان دهی، به کار گماردن نیروی انسانی، رهبری و نظارت را در دوران بحران برعهده گیرد. باید برای پیشگیری از بحران و یا به حداقل رساندن اثرات آن به هنگام وقوع بدترین وضعیت ها را برنامه ریزی و سپس روش هایی را برای اداره و حل آن جستجو کند. این مقاله ضمن ارایه تعریف مفاهیمی چون بحران و مدیریت بحران را به سمت وظایف مدیران و نحوه مقابله آنها با بحران، عوامل تشدید کننده و یا بازدارنده بحران چون سبک های خبرنویسی، نقش تصویر، کانون های خبری در شرایط بحرانی، بازار شایعات و مدل های بحران سوق می دهد. در انتها نیز به تحقیق قضایای سیاسی در فرانسه و نقش رسانه در این بحران پرداخته می شود.

بحران، مدیریت بحران، فرایند تصمیم گیری، سبک های خبرنویسی و کانون های خبری