امید قادری مهر - دانشجوی ارشد روانشناسی تربیتی
محمد احمدی ده قطب - دانشجوی دکتری سنجش و اندازه گیری دانشگاه تهران

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین رفتارهای خودکنترل کننده و کیفیت زندگی افراد معتاد شهر کرمان انجام گرفت. به این منظور از روش همبستگی استفاده شد و 120 نفر از افراد معتاد به صورت نمونه گیری خوشه ای از کمپ های ترک اعتیاد شهر کرمان انتخاب شدند و به پرسشنامه کیفیت زندگی گروهی از کارشناسان سازمان بهداشت جهانی 1996 و مقیاس خودکنترلی تانجی پاسخ دادند و داده ها با استفاده از آزمون های کای اسکویور، رگرسیون خطی و تحلیل رگرسیون چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت بدین منظور برای افزایش دقت و سرعت در تحلیل و بررسی داده ها از نرم افزار spss ورژن 22 استفاده گردید. ما در این پژوهش به این نتیجه رسیدیم که افراد دارای کنترل درونی و خودکنترلی، کنترل کافی بر زندگی خود دارند و در انجام تکالیف خود عملکرد بهتری دارند و کمتر تحت نفوذ دیگران قرار می گیرند و افراد سخت کوشی هستند که در رفع مشکلات زندگی خود بیشتر چالش می کنند و به عبارت دیگر فردی که مسیولیت زندگی خود را می پذیرد در ارتقای کیفیت زندگی خود کوشش کافی به عمل می آورد و وجود خود را دارای منابع درونی کافی برای ساختن زندگی با کیفیت و تجربه های موفق می داند. راتر، 1996

کیفیت زندگی، خودکنترلی، اعتیاد