جستاری در گونه های بافت کلام در زبان عربی

بافت به شیوه ای از جمله بندی که برآمده از چیدمان و نظم ویژه واژگان است، گفته می شود. به سخن دیگر، بافت همان نظم کلام است، زیرا واژه در آن ساختار، پیوند استواری با عناصر پس و پیش خود پیدا می کند. این ساختار دربرگیرنده همه واژگان است که با کلمه موردنظر همراه هستند و معنای آن را توضیح می دهند، آن واژگان پیش از آن کلمه آمده یا پس از آن قرار گرفته یا از هر دو سو آن را در بر گرفته باشد. کارکرد و نفش ویژه بافت کلام درباره معنایی واژگان ذهن دانشمندان را از دیرباز تا به امروز به خود معطوف داشته و هر یک به اندازه توان و دانش خویش پیرامون اهمیت و جایگاه آن در تعیین معنا دیدگاه هایی به دست داده اند. این پژوهش، که به روش تحلیلی- توصیفی است، برآن است تا گونه های بافت کلام را زبان عربی کاویده و نفش ها در روشنی معنا بررسی نماید. در یک تقسیم بندی می توان بافت درونی وبافت بیرونی را از مهمترین گونه های بافت برشمرد. بافت درونی به همه عوامل و شرایط زبانی که لفظ درون متن را در بر گرفته و تنها یک معنی از معانی گوناگون بیرون متن را به آن می دهند، اشاره دارد. این در حالی است که بافت بیرونی مجموعه عناصر تشکیل دهنده موقعیت کلامی است، شخصیت و فرهنگ گوینده و شنونده و شخصیت شوندگان حاضر در نشست و پیوند آن ها با مکان و موقعیت کلام همه از عناصر بافت بیرونی به شمار می آیند. این پیوهش نشان می دهد که بافت درونی و بافت بیرونی کاربرد، جایگاه و اعراب واژگان را مشخص می کنند، بدین معنا که بافت درونی، معنای یک واژه را در پیوند با واژه دیگری که در زنجیره کلامی وجود دارد تعیین می کند. این در حالی است که بافت بیرونی، به بررسی انواع تغییر معنایی حاصل از اختلاف جایگاه کلمات می پردازد.

کلیدواژه ها:

بافت درونی ، بافت بیرونی ، معنا ، زبان عربی