بررسی تقابل زمان روایی و زمان متن در رمان بازگشت به در خونگاه از اسماعیل فصیح

رمان بازگشت به درخونگاه اثری روایی از اسماعیل فصیح (1388-1313) است، که از تکنیک های زمان روایی به خوبی بهره برده است. از مسایل مهمی که در نظریه ساختارگرایی بدان پرداخته شده، رابطه میان زبان و روایت و چگونگی بروز زمان درروایت است و زمان یکی از مولفه های اصلی پیشبرد هر روایت می باشد. از این رو بررسی عنصر زمان در آثار نویسندگانبزرگی چون اسماعیل فصیح از اهمیت ویژهای برخوردار است و باعث روشن شدن علت ماندگاری آثار ایشان می شود.هدف اصلی این پژوهش کشف تمایز بین زمان متن و زمان تقویمی در رمان بازگشت به درخونگاه است. روش مورد استفادهدر این پژوهش، روش توصیفی- تحلیلی می باشد. بدین منطور، برپایه نظریه روایت شناسی ژرار ژنت، مولفه زمان در رمانبازگشت به درخونگاه بررسی شد و این نتایج به دست آمد که در بخش هایی از رمان بازگشت به درخونگاه، انحراف از سیرخطی زمان تقویمی در متن وجود دارد. راوی از گذشته نگری، صحنه نمایش و توصیف بیشترین بهره را برده است و رمانبازگشت به درخونگاه، در مجموع، دارای سه اپیزود همبافت و دگربافت می باشد.

کلیدواژه ها:

روایت ، زمان روایی ، اسماعیل فصیح ، بازگشت به درخونگاه