معصومه محمدنژاد - باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، واحد اسلامشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، اسلامشهر، ایران
مهدی پرهام - استادیار زبان و ادبیات فارسی، واحد اسلامشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، اسلامشهر، ایران

فریدون مشیری (1379 1305 ه.ش)، شاعری از دیار آشتی، در ادبیات معاصر ایران پیام آور صلح و دوستی است. پیام هایمهرورزی، بازگشت انسان به انسانیت، ترویج مهر و محبت، صلح و آشتی، مخالفت با جنگ و خونریزی از محوری ترینمولفه های اشعار مشیری هستند. او زبان ساده و پاک و پالوده خود را در خدمت پیام شاعرانه اش می گیرد و مخاطبش رابرای درک آن ها سر درگم نمی کند. فریدون مشیری ستایشگر خوبی ها و مروج عشق و محبت و بیانگر عواطف پاکانسانی است. کاربرد کلمات در شعر مشیری برای انتقال حس آرمان خواهی و درک مفاهیم انسانی است. شعر او، شعرعشق و محبت و مهر و عاطفه است. شاید مبالغه نباشد اگر بگوییم که در دیوان او کمتر شعری باشد که جامعه بشری را بهمهر و راستی و درستی و عشق و محبت دعوت نکرده باشد.

صلح و آشتی، فریدون مشیری، شعر نو