نگاهی بر بکارگیری آرایه های بدیعی سجع و جناس در صحیفه سجادیه

بلاغت از علوم بسیار مهم و از جمله ی فنون ادبی برای شیوایی و رسایی کلام می باشد و شاخصه های سه گانه معانی، بیان و بدیع را در بر می گیرد. کتبی که به زبان عربی نگاشته شده از فصاحت و بلاغت برخوردارند و از جمله ی این کتاب ها می توان به صحیفه سجادیه اشاره کرد به طوری که یکی از ویژگی هایی که صحیفه داراست برخورداری از فصاحت و بلاغت و وجود آرایه های بدیعی فراوان در آن است. هدف از مقاله حاضر آن است تا به بررسی برخی از آرایه های بدیعی از جمله جناس و سجیع در نیایش های صحیفه سجادیه بپردازد که به روش توصیفی- تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای به آن پرداخته و بیان می دارد: نیایش های امام سجاد (علیه السلام) سرشار از آرایه های جناس و سجیع است لذا نگارنده توانسته در حد بضاعت نمونه برخی از آن ها را ذکر نماید.

کلیدواژه ها:

آرایه های بدیعی ، جناس ، سجع ، صحیفه سجادیه