زینب سلیمانی کاجی
مهدی امیدیان

مقدمه: تولد و حضور کودک کم توان ذهنی در هر خانواده ای می تواند رویدادی نامطلوب و چالش زا تلقی شود.که احتمالا تنیدگی، سرخوردگی، احساس غم ونومیدی را به دنیال خواهد داشت. ودر نتیجه رضایت زناشویی والدینرا ازجنبه های مختلف تحت تاثیر قرار می دهد. بنابراین هدف این پژوهش پیش بینی رضایت زناشویی بر اساسمولفه های تمایز یافتگی و واکنش های ناکارآمد منفی در مادران دارای فرزند عقب مانده ذهنی است.روش کار: پژوهش به لحاظ هدف از نوع بنیادی و به لحاظ نحوه جمع آوری داده ها از نوع توصیفی بود کهدرچارچوب یک طرح همبستگی پیش بین انجام شد. جامعه آماری پژوهش حاضر، کلیه مادران دارای فرزند عقبمانده ذهنی مشغول به تحصیل در مدارس استثنایی شهر آبادان در سال تحصیلی 95-96 می باشد. از جامعه آماری نفر به صورت تصادفی انتخاب شدند. پس از حذف موارد ناقص حجم نمونه به 75 نفر کاهش یافت. برای جمع آوریداده ها از پرسش نامه رضایت زناشویی اینریچ، واکنش های ناکارآمد و تمایز یافتگی استفاده شد.یافته ها:بر اساس یافته های پژوهش واکنش های ناکارآمد واز بین مولفه های تمایز یافتگی ، جایگاه من بهترین پیشبینی کننده های رضایت زناشویی بوده است.نتیجه گیری: نتایج پژوهش بر این باور است که روابط اولیه ی افراد در محیط خانواده به سطوح بالا یا پایین تمایزیافتگی منجر می گردد واین تجارب اولیه بر روابط بین فردی زوجین در بزرگسالی تاثیر مستقیم می گذارد.

رضایت زناشویی، تمایز یافتگی، واکنش های ناکارآمد