بازشناسی مفهوم هویت و تبیین عناصر سازنده آن در معماری بومی بندر بوشهر

هر بنای معماری هویت خود را از ویژگی های محیط طبیعی و محیط اجتماعی – فرهنگی بستر خود باز می یابد واین ویژگی ها آن را از دیگر شهرها و محله ها متمایز می کند. چنین مولفه هایی یک امتیاز منحصر به فرد برایتشخیص فضا است. یکی از نمودهایی که معماری تاریخی ایران وامدار آن می باشد، هویت است. ولیکن، متاسفانه، دراین برهه از زمان که شاهد پیشرفتهای گوناگونی درتمام زمینه های علمی هستیم جایگاه هویت درمعماری ایرانیکمرنگ تر و دچار گسست شده است و ساماندهی محیط مصنوع با الگوهای غربی و بین المللی شاهد روشن اینمدعاست. از این رو، در پژوهش حاضر تلاش گردیده تا با بهره گیری از مطالعات کتابخانه ای، نخست مفهوم هویتریشه یابی و مورد مطالعه قرار گیرد و عناصر موثر بر آن شناسایی شود. سپس، تلاش گردیده تا مولفه های هویت سازدر معماری بومی بوشهر تحلیل و مطرح گردند. نتایج پژهش حاکی از آن است که در طراحی بناهای بومی معماریبوشهر، معمار محلی آشنایی کامل با مولفه های هویت ساز داشته و توانسته بنایی خلق کند که نه تنها همساز باخصوصیات منطقه باشد، بلکه تمامی شیوه های شکل دهنده هویت را در طراحی بناهای سنتی و اجزای کالبدیساختمان های بوشهر وارد نموده است.

کلیدواژه ها:

هویت ، معماری بومی ، عناصر معماری ، بندر بوشهر