تحلیل الگوی حیاط مرکزی در راستای ایجاد ساختمان های مدرن با رویکرد انرژی های تجدید پذیر

با توجه به ارزش روزافزون انرژی، محدودیت منابع سوخت های فسیلی و افزایش آلودگی های زیست محیطی ناشی ازآنها استفاده از انرژی تجدید پذیر هرروزه اهمیت افزونتری نسبت به گذشته پیداکرده است و به حداقل رساندن هدر رفتانرژی از اهداف اصلی این دوره زمانی تلقی می شود. خورشید و انرژی نامحدود آن از اصلی ترین منابع انرژی محسوب می شودکه می توان بدون صرف هیچگونه هزینه ای از آن بهره جست. درنتیجه در معماری، چگونگی طراحی فرم و جایگذاری کاربری هادر ساختمان و ارایه الگوهایی که بتوان در مصرف انرژی برای سرمایش و گرمایش، میزان ورودی و خروجی نور و گرما وحرارت بهره برد، از اهمیت بالایی برخوردار است. یکی از الگوهای موفق سنتی حیاط مرکزی در ساختمان است با ایجادسازماندهی فضایی مناسب در اقلیم های مختلف آب و هوایی کشور ما به وفور کار گرفته میشود. با توجه بر الگوهای جدید ومصالح نوین این الگو در عصر حاضر در بسیاری از ساختمانهای مدرن به صورت پوشیده با متریال نور گذر و یا باز احیاشدهاست و بدین ترتیب ضمن استفاده از انرژی های تجدید پذیر، بهره بهینه از سرمایش و گرمایش هزینه های تامین انرژیساختمان تا حد زیادی کاهش یافته است. الگوها و اصول طراحی متفاوتی برای این منظور ارایه شده است، ارایه روشهاییمثل ایجاد فضاهای عمودی (آتریوم) هرچند که در ابتدا هزینه زیادی را بابت طراحی و اندازه گیری انرژی در بر خواهد داشتولی در درازمدت نشاندهنده صرفه اقتصادی و روشی چند عملکردی خواهد بود. البته این عامل را باید درکل کشور با توجهبه شرایط اقلیمی هر نقطه موردبررسی قرارداد. در این پژوهش سعی بر آن است تا با بررسی و تحلیل نمونه های موجود و نیزمطالعه منابع کتابخان های و سراچه های اینترنتی مرتبط، با استفاده از روش تحقیق توصیفی-تحلیلی، اصول و راهکارهای نوینبه کار گرفته شده در ساختمان های معاصر شناخته شده و در غالب دستورالعملی کارآمد برای استفاده معماران و طراحان ارایه گردد.

کلیدواژه ها:

حیاط مرکزی ، انرژی تجدید پذیر ، آتریوم ، انرژی خورشیدی