ارزیابی اثرات اجرای طرح هادی و نقش اقلیم بر توسعه مناطق روستایی (مطالعه موردی : روستای بیابانک، شهرستان سمنان)

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 633

فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CCIVIL02_250

تاریخ نمایه سازی: 29 مهر 1396

چکیده مقاله:

امروزه طرح هادی روستایی به عنوان نخستین تلاش سازمان یافته و فراگیر ملی برای ساماندهی فضاییروستاهای کشور، مهم ترین ابزار مدیریت توسعه روستایی کشور محسوب می شود . طرح هادی روستاییازجمله طرح های عمران روستایی است که می تواند نقش بنیادی و زیر بنایی در توسعه یکپارچه نواحیروستایی داشته باشد. لذا با روند اجرای این طرح ها، ارزیابی اثرات آن ها موضوع مهمی است و از سویدیگر باشناسایی قوت ها وضعف های موجود اطلاعات لازم را برای مدیریت بهتر طرح فراهم نماید. باگذشت بیش از دو دهه از آغاز اجرای طرح های هادی در نواحی روستایی و صرف هزینه های زیاد درمراحل مختلف تهیه و اجرای آن، شاهد آثار گوناگونی در کشور در زمینه های کالبدی فضایی، همچوندگرگونی در بافت کالبدی روستا، تغییر در الگوی ساخت مسکن، هماهنگی در شبکه ی معابر روستا، تسهیلدر امر رفت وآمد روستاییان هستیم .در این راستا تحقیق حاضر با هدف بررسی اثرات اجرای طرح هادی بربهبود کیفیت زندگی روستاییان در یکی از روستاهای شهرستان سمنان که 3 سال از اجرای طرح می گذرد،انجام شده است . روستای بیابانک با توجه به شرایط اقلیمی خشک، معماری متفوتی نسبت به سایرروستاهایاستان سمنان دارد تا جایی که از آن به عنوان نخستین اکوموزه کویر نام می برند. بر اساسمطالعات صورت گرفته، اصول معماری پایدار در بناهای سنتی این روستا، رعایت شده است ومعماری ابنیه روستای بیابانک را می توان نمونه بارزی از بومی مداری و استفاده از عوامل مفیداقلیمی در درون و بیرون بنا نام برد . روش تحقیق این پروژه توصیفی- تحلیلی بوده وگردآوری اطلاعاتبه صورت کتابخانه ای و میدانی (مصاحبه، مشاهده و پرسش نامه) صورت گرفته است. و با استفاده از روشنمونه گیری تصادفی ساده 29 سرپرست خانوار به عنوان نمونه انتخاب گردید. تحلیل با نرم افزار (spss) صورت گرفته است. نتیجه نهایی این که هرسه فرضیه تحقیق به اثبات رسیده و مشخص گردید که اجرایطرح برهرسه شاخص اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، کالبدی و زیست محیطی روستا تا ثیر به سزایی داشته است.

نویسندگان

عباس ارغان

استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری – واحد تهران شمال – دانشگاه آزاد اسلامی – تهران – ایران

رضا بهزادی

دانشجوی کارشناسی ارشد معماری – واحد مهدیشهر– دانشگاه آزاد اسلامی –مهدیشهر – ایران