شاخص های زیست اقلیمی موثر در محدوده آسایش انسان (نمونه موردی: شهرک نمک آبرود)

استفاده از عوامل و شرایط اقلیمی در بعضی از موارد منجر به ایجاد سبک های معماری در اقلیم های مختلف گشتهاست. سبک هایی که گرچه به ظاهر تقلیدکننده معماری گذشته می باشد ولی منجر به ابتکار اصول و روشی شده اندکهبدون نیاز به معماری نوین، براساس طراحی اولیه معماری، شرایط موجود را به شرایط آسایش انسان نزدیک می کنند. اینپژوهش به بررسی و مقایسه دو شاخص زیست اقلیمی دمای موثر و نمودار زیست اقلیمی الگی، در شهرک نمک آبرود میپردازد. هدف آن ارزیابی محدوده آسایش ماه های مختلف سال می باشد که اطلاعات آن از نزدیکترین ایستگاه هواشناسییعنی شهرستان نوشهر (حدود 11 کیلومتری) گرفته شده است. روش این مقاله با رویکرد کاربردی می باشد. تحلیل هانشان می دهد که به جز دو ماه شهریور و خرداد که نزدیک محدوده آسایش می باشند، تقریبا ماه های دیگر خارج از اینمحدوده می باشد که البته می توان با برنامه ریزی و تمهیداتی به وسیله انرژی تجدیدپذیر آنها را به منطقه آسایش نزدیکنمود، درعین حال مصرف انرژی و آلودگی را کاهش داد.

کلیدواژه ها:

شاخص اقلیمی ، دمای موثر ، نمودار زیست اقلیمی الگی ، انرژی تجدیدپذیر