ارزیابی اصول تاثیر گذار بر معاصر سازی بناهای تاریخی با رویکرد ارزش محور

یادمان های تاریخی در اقصی نقاط دنیا به عنوان نماینده فرهنگ، هنر و فن معماری زمان خود هستند. مساله آثار وابنیه تاریخی و چگونگی رویارویی با آنها به عنوان یادمان های تاریخی، از سالها پیش و به ویژه یک قرن اخیر از اهمیتویژه ای برخوردار شده است. بر همین اساس و با توجه به شرایط جامعه و نیازهای روز در بهره برداری از بناهای تاریخیمسیله باززنده سازی آنها مطرح می شود. اجرای طرح های حفاظتی، باززنده سازی، بهسازی و حتی نوسازی با احترام بهکالبد و بافت با ارزش جهت ارتباط بهتر مکانی و توسعه صنعت گردشگری، ضروری به نظر می رسد. هدف این پژوهششناسایی معیارهای ارزشی تاثیرگذار بر باززنده سازی این بناها می باشد. این تحقیق در زمره ی تحقیقات تحلیلی-توصیفی قرار خواهد گرفت و با تکیه بر مطالعات کتابخانه ای به دست آمده است. اطلاعات لازم از طریق مشاهده،تصویربرداری، و پرکردن پرسشنامه توسط کارشناسان و ساکنان محله جمع آوری شده است. برای دست یابی به اهدافپژوهش و پردازش داده ها از نرم افزارspss بهره گرفته شده است. نتایج بررسی ها بیانگر آن بود که تاثیر گذارترین عامل در معاصر سازی بناهای ارزشمند تاریخی، شاخص های اجتماعی و اقتصادی و پس از آن مداخله در مقایسه با شاخصهای روش مندی، هویتی و فنی هنری و ندرتی، بوده است که نشان دهنده تاثیر زیاد معاصرسازی در ذهن ساکنان محله وهمچنین موثر بودن سرمایه گذاری ها در این زمینه بر رضایتمندی اجتماعی و اقتصادی مردم این محلات است. از طرفدیگر، پایین بودن شاخص های روش مندی و هویتی، بیانگر این موضوع است که معاصرسازی های صورت گرفته در زمینههای برنامه ریزی، عملیات اصولی و اقدام اساسی در کالبد بنا دچار ضعف بوده است. این موضوع می تواند به این دلیل باشدکه نگاه به این مقوله نگاهی کوتاه مدت و یا حداکثر میان مدت بوده و توجه به ظواهر امر بر توجه به اقدامات اساسی و پایهای اولویت داشته است.

کلیدواژه ها:

باززنده سازی ، معاصر سازی ، مرمت ، ارزش ، رویکرد مداخله