نیلوفر سلطان محمدی - کارشناس ارشد برنامه ریزی شهری
سپیده نجفی جوزانی - کارشناس ارشد برنامه ریزی شهری

پیاده راه ها یا مسیرهای پیاده برای تبدیل فضاهای سکونتگاهی به مکان های امن و لذت بخش برای پیاده روی اختصاص داده شده اند. امروزه،در سیاست های برنامه ریزی شهری به دنبال تقویت محیط های پیاده و از بین بردن موانعی هستیم که توانایی ما را برای پیاده روی آسان و ایمن،محدود می کند. طی سده ی گذشته، ترکیبی از تکنولوژی ها و رفتارهای فرهنگی اجتماعی نوین از یکسو و شیفتگی برنامه ریزان در اتکاء به -حرکت سواره و پاسخ گویی به نیازهای برآمده از آن، از سوی دیگر، موجب فراموشی فضاها و حرکت پیاده در شهرها شد و سفرهای درون شهری رامتعدد و طولانی نمود. این روند، پیامدهای ناگوار اجتماعی اقتصادی، زیست محیطی و کالبدی عدیده ای برای شهرها به بار آورده است. در این -راستا، پژوهش حاضر، با اعمال مدل HQE²R به بررسی سطح پایداری محدوده میدان سپاه شهر ملایر واقع در قسمت شمال شرقی ملایر که یکیاز مهمترین قطب های تفریحی شهر محسوب می شود پرداخته است و با توجه به این که یکی از راه های بالابردن سطح پایداری (کیفیت محیطی،سرزندگی، مشارکت اجتماعی، هویت محله، تنوع و...) در واحد همسایگی ، پیاده راه است، به بررسی امکان پیاده راه سازی این مرکز در جهتبازآفرینی آن مبادرت ورزیده است که با توجه به نتایج حاصله امکان پیاده راه سازی در چنین فضایی با ایجاد کارکردهای متنوع و زیاد میسر میشود که این امر ارتقا کیفیت محیطی و امنیت اجتماعی را برای شهروندان در پی دارد.

پیاده مداری، توسعه پایدار، میدان سپاه ملایر