مهدی حقیقت بین - استادیار گروه معماری، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه تربیت مدرس
حدیث رنجبران - کارشناسی ارشد معماری منظر، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه تربیت مدرس

پارک های شهری به عنوان تنفسگاه های عمومی کلان شهرها شناخته می شوند و نقش مهمی در افزایش تعاملات اجتماعی شهروندان ایفا می کنند.در این راستا توجه به آسایش حرارتی و رطوبتی و تعدیل دو عامل اقلیمی دما و رطوبت، سبب رضایتمندی بیشتر و تداوم حضور شهروندان می شود.در این تحقیق به بررسی ارتباط آسایش حرارتی با اجتماع پذیری پارک (نمونه موردی پارک گفت وگو) می پردازیم. روش تحقیق، کتابخانه ای ومیدانی و شبیه سازی با استفاده از نرم افزار انویمت و روش تحلیل، مقایسه تطبیقی بین مدل های شبیه سازی می باشد.در مرحله اول با ساخت وضع موجود پارک گفت وگو در نرم افزار انویمت و تحلیل آن، محدوده های بحرانی از لحاظ آسایش حرارتی بودند مشخصشد و در مرحله بعد با بازطراحی طرح کاشت پوشش گیاهی و سطوح آب و تحلیل دوباره آن، تاثیر تغییرات بر آسایش حرارتی سنجیده شد وراهکاری بهینه برای بهبود شرایط حرارتی ارایه می شود.نتایج حاصل نشان می دهد که رطوبت و سایه با ارتقای آسایش حرارتی (یکی از عوامل کیفیت فضا) به تقویت کیفیت کالبدی و فضایی پارک هایشهری کمک می کنند. تامین آسایش حرارتی در این پارک ها به عنوان یکی از مولفه های محیط سرزنده و موفق شهری به سرزندگی این فضاهاکمک می کند و زمینه ساز تداوم حضور مردم در این پارک ها می گردد.

آسایش حرارتی، فضای باز شهری، پارک شهری