بررسی تطبیقی مولفه های توسعه پایدار و شهر اسلامی

آلودگی محیط زیست و اکوسیستم به دست انسان، مصرف بی رویه ی انرژی های تجدید ناپذیر و بی توجهی به حق و نیاز نسل های آینده در استفادهاز منابع طبیعی زنگ خطری شد تا رویکرد پایداری -که عکس العملی منطقی در برابر مشکلات عصر صنعت به شمار می رود- مورد توجه قرار گیرد وبخش وسیعی از ادبیات توسعه ی شهری را به خود اختصاص دهد. نگاهی ژرف به آثار معماری اسلامی ما را به این نقطه می رساند که مولفه هاییاز قبیل احترام به طبیعت و حفظ منابع طبیعی که عناصر اصلی آن را تشکیل می دهد به جهت اقتباس کورکورانه و بی منطق از معماری غرببه وادی فراموشی سپرده شده و نادیده گرفته شده است. امروزه ما مواجه هستیم با تاثیرات نامطلوب زیر پا نهادن اصول معماری پایدار که اصالتمعماری اسلامی را مورد غفلت قرار داده و صدمات فراوانی را بر سلامت محیط زیست و حیات موجودات زنده وارد نموده است. پژوهش حاضر با تکیهبر مطالعات کتابخانه ای ضمن ارایه تفسیری حکیمانه از ماهیت شهر اسلامی برآن است که خاطر نشان سازد سرچشمه معماری پایدار را به راحتیمی توان در معماری اسلامی مشاهده و ارکان مشابه آن دو را استخراج نمود، سپس به سمت پیشنهادهای راهبردی در راستای حفظ کیفی و فضاسازی و احیای ارزشهای شهر سازی اسلامی جهت می گیرد. امید است که در آینده ای نزدیک کسب هویت ایرانی اسلامی و رهایی از هویت بحران زامورد توجه طراحان معماری کشور قرار گیرد و گامی در جهت ایجاد شهرهایی با حفظ نمادهای اصیل و هویت اسلامی برداشته شود.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، شهر سنتی ایرانی اسلامی ، توسعه پایدار ، ارزش های اسلامی ، فرهنگ و هویت ، معماری اسلامی