مقایسه عملکرد برنامه ریزی غیرخطی و الگوریتم ژنتیک در بهره برداری بهینه از مخزن سد با لحاظ نیاز زیست محیطی

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 858

فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

WRRC02_053

تاریخ نمایه سازی: 29 مهر 1396

چکیده مقاله:

در این مطالعه، به منظور ارایه سیاست بهینه ی بهره برداری مخزن سد مهاباد، دو مدل بهره برداری بهینه با استفاده از روش کلاسیک برنامه ریزی غیرخطی (حلال مینوس/گمز) و روش فراکاوشی الگوریتم ژنتیک، نوشته شد. نیاز زیست محیطی رودخانه مهاباد به عنوان یک نیاز اساسی در ارایه سیاست بهره برداری مخزن، با استفاده از روش انتقال منحنی تداوم جریان محاسبه گردید. در هریک از این مدل ها، تابع هدف به صورت کمینه سازی اختلاف آب موردنیاز کشاورزی در پایین دست سد و آب رهاسازی شده در طول 23 سال دوره ی آماری بهره برداری سد (1370-1393)، در نظر گرفته شد و کارایی آنها با استفاده از شاخص های بهره برداری مخزن مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاصل نشان داد، روش فراابتکاری الگوریتم ژنتیک در مقایسه با برنامه ریزی غیرخطی نتایج نسبتا بهینه تری ارایه می دهد

نویسندگان

نازک روزگاری

کارشناسی ارشد، دانشگاه تبریز، دانشکده عمران، گروه آب

یوسف حسن زاده

استاد، دانشگاه تبریز، دانشکده عمران، گروه آب

محمدتقی ستاری

استادیار، دانشگاه تبریز، دانشکده کشاورزی، گروه آب