استعاره گیاهان و تفکر کودکان در چارچوب زبان شناسی شناختی

امروزه زبان شناسی شناختی توجهی خاص به درک مفاهیم بنیادی با استفاده از مفاهیم استعاری دارد.زبان شناسی شناختی رویکردی نوین در زبان شناسی است و پیروان آن معتقدند که زبان جزءاستعدادهای شناختی انسان است که از سایر قوای شناختی انسان جدا نیست. زبان شناسان شناختیمدعی اندکه استعاره در زبان روزمره مطرح است و ماهیت زبان انسان استعاری است. افزون براین،لیکاف (1993) نیز بر این باور است که مفاهیم انتزاعی به کمک مفاهیم عینی سازمان بندی می شود. دراین پژوهش سعی شده است که پس از معرفی استعاره در زبان شناسی شناختی، به بررسی ده داستان ازمیان پنجاه نمونه بررسی شده ویژه گروه سنی الف و ب کودکان با رویکرد شناختی پرداخته شود. درحقیقت مسیله این نوشتار آن است که چه نوع استعاره ای با توجه به نظریه های لیکاف و جانسون(2003) در این کتاب ها به کاررفته و کدام استعاره بیشترین کاربرد را دارد. علاوه براین، در نگاشت دو حوزه مبدا (گیاهان) و مقصد (عقیده، شادی و آرزو) چه مشخصاتی از گیاهان در نظر گرفته شده است.نتایج این پژوهش نشان می دهد که شخصیت بخشی که ازجمله استعاره های هستی شناسانه است، درغالب موارد بیشترین کاربرد را در این داستان ها داشته است و با مراحل رشد شناختی پیشنهادی پیاژه(1965-1932)، وفق دارد. از سوی دیگر، مشخصاتی همچون ماهیت (دانه، گل و میوه)، کیفیت(شکوفایی) و کارکرد (جوانه زدن، رشد و پژمردگی) گیاهان با بیشترین تکرار در این ده داستان، بابرخی از قسمت های حوزه مقصد همپوشانی می شوند. همچنین، این نوع استعاره ها نقش مهمی دریادگیری این گروه سنی دارند.

کلیدواژه ها:

زبان شناسی شناختی ، مفاهیم انتزاعی ، مفاهیم عینی ، نگاشت ، هستی شناسانه