احمد سعیدی - دکتری اقتصاد آموزش عالی و استادیار موسسه پژوهش و برنامه ریزی آموزش عالی

شهر یادگیری یک اندیشهی جدید و در حال رشد و توسعه است. اگر چه مطالعات شهری و منطقهای چندین دهه است که به وجود آمدهاند، اما اصطلاح شهر یادگیری تنها در سالهای اخیر قرن بیستم ظهور کرده است. هدف اصلی شهرها، شهرک ها و مناطق ؛ داشتن مفهومی مشترک، سنجش، برانگیختن و بازبینی خودشان به عنوان شهر، شهرک و مناطق یادگیریاست. در واقع تمرینی داخلی برای کمک به توسعه استراتژی های جدید یادگیری مادام العمر و سنجش بیرونی برای مقایسه پیشرفت با دیگر شهرداری ها است.یک شهر یادگیری؛ طرح ها و استراتژ یهایی برای تشویق رشد فردی، انسجام اجتماعی و ایجاد ارزش پایدار به واسطهتوسعه پتانسیل انسانی همه شهروندان و شرکای کاری بین همه سازمان ها دارد.مطالب بیان شده نشان میدهند که همهی شهرها صرفنظر از تفاوتهای مذهبی، نژادی، فرهنگی، سنتی، ساختار اجتماعی وسیاسی متفاوتی که در درون خود دارند برای تبدیل به شهر یادگیری نیازمند طی کردن روند و مسیرهای مشابهای هستند. به طوری که یونسکو در کنفرانس بینالمللی شهرهای یادگیری در پکن چین در اکتبر 2013 ، ویژگیهای کلیدی را برای همهی آنها در سه زمینهی شرایط زیربنایی برای ساخت یک شهر یادگیری، بلوکهای اصلی سازندهی یک شهر یادگیری و منافعگستردهتر ساخت یک شهر یادگیری در نظر میگیرد. البته این الگو بسیار کلی است و برای شناسایی و ارزیابی مولفههای بومی شهر یادگیری برای هر شهری باید در بسترآن شهر مورد استفاده قرار بگیرد. در این مقاله به بسط و تعریف مفهوم شهریادگیری، بیان ویژگی های آن و ارتباط آن با مفهوم یادگیری مادام العمر خواهیم پرداخت. همچنین در این مقاله به بیان مولفه ها ی شهر یادگیری و چگونگی ساخت این شهر خواهیم پرداخت و مدل شهر یادگیری یونسکو را معرفی خواهیم کرد.

شهر یادگیری، یادگیری مادام العمر، جامعه یادگیری