خودسازماندهی جهانی شدن از منظر ماکس وبر

؛ جهانی شدن به عنوان پارادایم عصر حاضر است تا کلیه شیون زندگی بشر را دستخوش تغییر و تحول کند. درهم تنیدگی اقتصادهای جهان و تسلط سازمان های غیرملی برآن، شتاب فزاینده تحولات راه را برای فعالیت شبکه های فراملی در همه عرصه ها هموار کرده است. در عصر حاضر دیگر هویت انسان ها، تحت تاثیر جامعه و یک ساختار اجتماعی ثابت قرار ندارد، بلکه دارای یک هویت اجتماعی در عرصه بین المللی است. به طور خلاصه، بسیاری از نویسندگان ویژگی های اصلی عصر جهانی شدن را در مفاهیمی چون ظهور دهکده الکترونیک جهانی، انقلاب اطلاعات، فشردگی زمان و مکان، گسترش جهانی آگاهی، پایان جغرافیا و عصر سپیرنتیک تلخیص کرده اند. جهانی شدن واقعیتی است که تاثیرات گسترده ای بر همه ابعاد اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی سطح ملی و بین المللی دارد. جهانی شدن پدیده ای چند بعدی، فرایندی و چالش برانگیز است. به این معنی که نه در یک بعد خاص، بلکه در ابعاد گوناگون در حال شکل گیری و تکوین است و ابعاد مختلف سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جوامع بشری را تحت تاثیر قرار می دهد. در این مقاله سعی بر آن داریم که روند خود سازماندهی جهانی شدن از منظر ماکس وبر را توضیح دهیم. زیربنای این تیوری زمینه های فکری ماکس وبر، تحت عنوان فرهنگ ها و نهادها و روبنایی آن فن آوری و منابع (عوامل تولید) است.

کلیدواژه ها:

جهانی شدن ، خودسازماندهی ، ماکس وبر ، فن آوری