بررسی اثر سبک رهبری مدیردر نوآوری کارکنان (مطالعه ای در مدیران میانی صنعت خودروسازی)

بررسی مطالعات و پژوهش های علمی درباره ی نظریه ها و سبک های گوناگون مدیریت، به خوبی نشان می دهند که بسیاری از انگیزه ها و روحیات خلاق و نوآور و کارهای خلاقانه و نوآورانه متاثر از نظریه ها و سبک های مدیریتی اند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر سبک رهبری مدیران میانی بر نوآوری کارکنان صنعت ایران خودرو انجام گرفته است. پژوهش حاضر یک پژوهش کمی، توصیفی و از نوع مطالعات همبستگی است. جامعه پژوهش مدیران میانی و کارکنان صنعت خودروسازی داخل کشور هستند که از این جامعه نمونه ای به حجم 278 کارمند و 61 مدیر میانی با روش تصادفی طبقه ای اتخاذ شد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه بوده است. جهت تحلیل داده ها از تکنیک های توصیفی شاخص های مرکزی و پراکندگی، و تکنیک های استنباطی آزمون تی تک نمونه، همستگی پیرسون، رگرسیون چند متغیره خطی و آزمون فریدمن استفاده شد. وضعیت سبک های رهبری در مدیران میانی صنعت خودروسازی با وضعیت استاندارد در سطح 0/05 دارای تفاوت معنادار است. وضعیت نوآوری کاکنان و مولفه های آن در صنعت خودروسازی با وضعیت استاندارد در سطح 0/05 دارای تفاوت معنادار است. متغیر سبک های رهبری دارای اثر مثبت، مستقیم و معنادار در سطح 0/05 بر متغیر نوآوری کارکنان می باشد. برای نوآوری تنها وجود مدیر و کارکنان خلاق و نوآور کافی نیست، بلکه ساختار، استراتژی، محیط، فناوری، اندازه و چرخه ی حیات سازمان و نیز توان کنترل منابع انسانی، فرهنگ و صاحبان قدرت باید از نوآوری حمایت کنند. سازمان های امروز جامعه ی ما از جهت نوع نظریه ی سازمانی و سبک مدیریت به رغم کارکنان واجد شرایط و دارای بلوغ کامل سازمانی، هنوز مدیران و ساختار سازمانی در استفاده از سبک دستوری و اقتدار گرایانه تمایل دارند.