هما خلقی خسرقی
محمدرضا کاویانپور
صابر معظمی

یکی از مشکلاتی که در تعیین دبی اوج سیلاب در اغلب مناطق دنیا وجود دارد عدم آمار و اطلاعات کافی و دقیق حوضه های آبریز می باشد. در دسترس نبودن این اطلاعات سبب می شود تا نتوان دبی طراحی را تخمین نمود. یکی از روش های مناسب برای تعیین دبی اوج سیلاب در مناطق فاقد آمار هیدرولوژیکی روش تحلیل منطقه ای سیلاب می باشد. در این پژوهش، دبی حداکثر لحظه ای سیلاب در ایستگاه های حوضه آبریز اترک مورد بررسی قرار گرفته شدند و پس از تایید همگن بودن و نرمال بودن داده ها در هر ایستگاه، جهت تکمیل نواقص هر ایستگاه از روش رگرسیون خطی شروع به بازسازی قرار گرفته شد. در ادامه ایستگاه های همگن با دو روش لانگبین و تجزیه و تحلیل خوشه ای بررسی و مشخص گردیدند. نتایج نشان می دهد با توجه به دو روش انجام شده در این حوضه روش تجزیه و تحلیل خوشه ای دارای خطای کمتری نسبت به روش لانگبین می باشد.

همگن سازی حوضه، تحلیل منطقه ای سیلاب، روش لانگبین، حوضه آبریز اترک