حمیده ابرقویی فرد - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری منظر دانشگاه تهران،
پوریا محمدی نصرآبادی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه صنعتی شاهرود،

درهمه شهرها فضاهای طبیعی به عنوان برجسته ترین شاخصه های منظرشهری نقش مهمی را درغنای خاطرات بصری و حس هویت ساکنین ایفا می کنند این عناصرباتوجه به باورهای طبیعت گرای دیرینه ایرانیان نقشی دوچندان درمنظرشهرهای ایرانی دارند شهرتهران نیز به دلیل موقعیت خاص طبیعی خود و قرارگیری اش دردامنه رشته کوههای البرز دارای فضاهای طبیعی هویت سازی می باشد که امروزه دراثرروند شتاب زده شهری شدن موردمخاطره قرارگرفته اند پس ازورود متاخر مدرنیته به ایران این فضاهای طبیعی نظیر نواحی روستایی که تا پیش ازاین نمونه ای ازتعامل سازش گرانه انسان و طبیعت درهمسایگی شهر بودند موردتهاجم روند فزاینده شهری شدن و ساخت و سازقرارگرفتند و عملکرد هویت خود را ازدست دادند سکونت گاه های روستایی اطراف تهران دراثرتوسعه شهر به سمت آنها درمتن شهرقرارگرفتند و تفکیک باغات و زمینهای کشاورزی ساخت وس ازدرآنها سبب کم رنگ شدن نقش اکولوژیک آنها به عنوان فضای سبز تولید کننده و تفرجی شد باعیان سازی نقاط کانونی تلاقی شهر و طبیعت و احیای کالبدی و عملکردی آنها فضاهای تعاملی و تولید کننده ای خلق خواهند شد که میتوانند بهترین نقاط برای توسعه کیفی شهر باشند؛ نظیر سلب مالکیت خصوصی در برخی از نقاط روستاشهری تهران و احیای آنها به عنوان نقاط تفرجی در قالب فضاهای سبز عمومی و پارک ها این اقدامات میتوانند علاوه بر حل مشکل بیهویتی شهر تهران، به ایجاد چرخه سازنده و دوطرفه میان انسان،شهر و طبیعت کمک کنند. این نوشتار بر آن است تا با بررسی یک نمونه موفق خارجی و تکیه بر ویژگیهای فضاهای روستاشهری امکان در پیشگیری رویکردهای طبیعتگرا نظیر گردشگری روستایی را در راستای ایجاد هویتمداری را در شهرتهران بررسی کند.

طبیعتگرایی، هویتمداری، گردشگری روستایی، منظر شهری، روستاشهر