اصول طراحی سبزراه های رودکناری

سبزراه یک ، مفهوم جدید طراحی در بین رشته های منظر، طراحی شهری برنامه و .است ریزی شهری این مفهوم تعریف و کاربردی پویا و متغیر دارد. باز خطی و هایها شبکهسبزراه طبیعی هستند که محیطهای جداافتاده را به یکدیگر متصل میکنند. فضاهایی سبز که مخصوص حرکت های غیر موتوری هستند، از تنوع زیستی و زیستگاههای جانوری و گیاهی حمایت می و به کنند دنبال برقراری توازن میان عرصه زیست محیطی و های هاستفاد هستند. نسانیا چنین تعریفی باعث می ،شود تا گستره وسیعی از عناصر شهری و طبیعی جزو نمونه ، های طراحی سبزراهها باشند. یکی از عناصری که در این گستره قرار میگیرد، رودکنارها هستند. در شرایط کنونی، بسیاری از فضاهای رودکناری شرایط ناپایداری را تجربه میکنند و به محیط هایی آلوده، ناامن، دور از دسترس، بیکیفت، عقبمانده و در شرایطی بهتر به عنوان مسیلی برای عبور سیلاب، تبدیل شدهاند.فضاهایی که اگر رویکردی صحیح برای احیا و توانمندی آنها در نظر گرفته شود، پتانسیل بالایی برای جذب شهروندان و گردشگران دارند. این فضاها، ماهیتی چندگانه دارند و ای از مجموعه انسانی، طبیعی و فضاهای عناصر ، مصنوع، شهری و روستایی را گرد هم می است که، تنوع مفهومی تکثر و این آورند. مطالعه سبزراه های رودکناری را سازدضروری می . پژوهش پیش رو، مد نظر دارد، تا با مطالعه مفاهیم و تعاریف ارایه شده از دو مفهوم سبزراه و رودکنار به تعریفی برای سبزراه های رودکناری دست یابد و از آن طریق، اصولی برای طراحی اینگونه فضاهای جدید ارایه کند . در نهایت، پژوهشگران 51 اصل کلی؛ حفاظت و حمایت اکولوژیک، توسعه اقتصادی-اجتماعی، توسعه سیاسی-فرهنگی، ارتقا کیفیت منظرین، چندعملکردی و چندمنظوره بودن، ارتباط و اتصال، تعاملات اجتماعی، تفریح، سهولت استفاده، سازمان فضایی، طراوت و پاکیزگی، ایمنی و امنیت، را برای طراحی سبزراههای رودکناری ارایه کرده اند. این مطالعه از نظر نحوه جمعآوری اطلاعات به صورت اسنادی- کتابخانه ای و به لحاظ اقدام توصیفی- تحلیلی است

کلیدواژه ها:

سبزراه ، رودکنار ، سبزراههای رودکناری ، اصول طراحی