بهرام محمدطاهری - دانشجوی کارشناسی ارشد راه و ترابری، گروه مهندسی عمران، دانشکده فنی، دانشگاه تهران
امیرمحمد رمضانیانپور - استادیار گروه مهندسی عمران، دانشکده فنی، دانشگاه تهران

در سال های اخیر استفاده از بتن و توسعه اجرای آن به عنوان جانشینی برای روسازی های آسفالتی، رشد فزاینده ای داشته است. یکی از انواع این رویه ها، بهره گیری از بتن متخلخل در روسازی راه است که به آن ویژگی های متمایزی بخشیده است. نفوذپذیری بالای این بتن که عمده ترین ویژگی آن نیز محسوب می شود، منجر به این شده است که روسازی های متخلخل نقش مهم و قابل توجهی در کنترل و جذب رواناب های سطحی و تصفیه و حذف آلودگی های موجود در آن قبل از ورود به خاک بستر داشته باشند. افزایش ایمنی مسیر از طریق حذف سریع برف و یخبندان سطحی و آب حاصل از ذوب شدن آن ها و همچنین کاهش سطح صدای تولید شده از طریق جذب صوت به واسطه بافت متخلخل خود، باعث گردیده است که استفاده از روسازی های متخلخل نقش قابل ملاحضه ای را در نیل به توسعه پایدار و مهندسی سبز ایفا نماید.

روسازی بتن متخلخل، توسعه پایدار، مدیریت رواناب، حذف و کاهش آلودگی ها، کاهش سطح صدا