تاثیر نسبت آب به سیمان بر خصوصیات مکانیکی مخلوط های بتن غلتکی حاوی الیاف پلی پروپیلن

با توجه به توسعه طراحی و اجرای روسازی های بتن غلتکی در سال های اخیر مسیله مقاومت بتن های غلتکی اهمیت ویژه ای یافته است. در این راستا در مقاله حاضر اثر حجم خمیر سیمان در مقیاس آزمایشگاهی به همراه اثر الیاف پلی پروپیلن بر مقاومت مخلوط های روسازی بتن غلتکی مورد ارزیابی قرار می گیرد. نسبت بهینه آب به سیمان یا رطوبت بهینه هر اختلاط بر اساس ترکیب آزمون ASTM D1157 روش آزمون استاندارد برای مشخصات تراکم آزمایشگاهی خاک با استفاده از تلاش تصحیح شده و ASTM C1435 توسط تراکم با چکش ارتعاشی برای طرح مخلوط مرجع انتخاب و سپس با ثابت نگاه داشتن مقدار آب اختلاط در سایر مخلوط ها مطابق مخلوط مرجع نسبت های حجمی وزنی سنگدانه و سیمان با نسبت های مختلف آب به سیمان برای ارزیابی اثر نسبت آب به سیمان و روش سعی و خطا در طرح نسبت های اختلاط تعیین گردید. کلیه مخلوط های تهیه شده در آزمایشگاه به روش استاندارد C1435 ASTM متراکم شدند بطوریکه مقدار آب اختلاط در کلیه طرح مخلوط ها ثابت بود. نتایج نشان می دهد که افزودن الیاف پلی پروپیلن به مخلوط های روسازی بتن غلتکی عملکرد مکانیکی نمونه ها را به میزان قابل توجهی در مقاومت کششی دو نیم بهبود بخشید و نمونه های حاوی 5 / 0 درصد حجمی الیاف با نسبت آب به سیمان 40 / 0 و حجم خمیر 233 لیتر در مترمکعب بتن مقاومت قابل قبولی بدست آمده است. یافته ها حاکی از آن است که اندازه گیری مقاومت کششی دو نیم در کنار اندازه گیری حجم خمیر سیمان و چگالی خشک می تواند منجر به تسریع در شناسایی نمونه های با دوام و مقاومت مناسب گردد. بنابراین بطور متوسط با کاربرد بتن غلتکی مسلح به 0/5 % حجمی الیاف طول کوتاه پلی پروپیلن با نسبت آب به سیمان 0/4 و سنگدانه با دانه بندی مطابق مطالعه حاضر مصرف سیمان حدود 12 درصد کاهش یافت.

کلیدواژه ها:

نسبت آب به سیمان ، بتن غلتکی ، الیاف پلی پروپیلن ، خصوصیات مکانیکی